Partypeeps #21: Bryan

Bryan (27), @ Georgie's Wundergarten

Festivallen is heel erg belangrijk voor me! Ik bezoek ongeveer 20 festivals per jaar, dus je kan wel zeggen dat het zelfs één van m’n meest favoriete bezigheden is. Doordeweeks heb ik een drukke baan als psycholoog en festivals zijn voor mij een manier om te ontspannen en te ontsnappen aan de veeleisende prestatiegerichte werkelijkheid. Op festivals telt louter en alleen je persoonlijkheid en het contact dat wordt gelegd. Ik vind het ontzettend leuk als je deze contacten op een later moment weer tegenkomt, zoals in het doolhof op Georgie’s!

Dit was de derde keer dat ik naar Georgie’s Wundergarten ben geweest. In eerste instantie vond ik het erg jammer dat het niet weer op Ruigoord was, maar de nieuwe locatie heeft het meer dan goed gemaakt. Het festival was groots opgezet maar desondanks erg intiem. Je kon er verdwalen en met name de oldskool stage die je na een wandeling in het doolhof vond was erg tof! Ik vind Georgie’s echt een unieke toevoeging aan het Amsterdamse festivallandschap vanwege de vrije, toegankelijke en intieme sfeer en een betoverende aankleding. Vooral de bijzondere ontmoetingen met toffe personen raken me echt. Of je nou bij een stage staat te dansen, verdwaalt in het doolhof of aan het chillen bent langs de kant, mensen spreken elkaar voortdurend aan en verbinden met elkaar. Volgens mij is dat uniek voor Amsterdamse festivals! Volgend jaar ben ik er sowieso weer bij! :)

Ik heb al veel andere festivals gehad deze zomer en toch vind ik het jammer dat ik er een heleboel mis door mijn aankomende vakantie, maar wat zeker niet mag ontbreken is Lowlands en uiteraard ADE! 

Festival stories
Mijn meest bijzondere festival ervaring was namelijk ook tijdens Lowlands, een paar jaar terug. In dat jaar werd in Rio de Olympische Spelen gehouden en Lowlands vond het leuk om hier een eigen draai aan te geven in de vorm van Lowlimpische Spelen. In de loop van het festival hadden we natuurlijk al een paar borreltjes op en daardoor waren we al niet helemaal scherp meer. Toen besloot m’n vriendin om ons maar op te geven. Terwijl ze eigenlijk helemaal niet wist wat het inhield. Zodoende moesten we ons melden bij een hele grote nagebouwde arena van waaruit we het publiek om de haverklak massaal “oooh” en “aaah” hoorde schreeuwen. Na een half uur in de rij te hebben gestaan werden we in team opgedeeld en kregen we allebei een tenue aan. We voelde ons net Romeinse gladiatoren die een gevecht op leven en dood tegemoet gingen, haha! Zij kreeg in een enorme rode boksbal over haar hoofd en twee gigantische bokshandschoenen waarmee we het andere team te lijf moesten gaan. We hadden geen idee wat de regels precies waren, dus we zijn er maar vol ingedoken. Terwijl het publiek helemaal los ging sleepte wij de overwinning naar ons toe. Tenminste totdat het keihard begon te regenen en de wedstrijd werd afgelast…